Charakterystyki warunków przyrodniczych gminy nie można rozpatrywać bez odniesienia do typowych cech makroregionu (Kotliny Sandomierskiej) oraz jego otoczenia. Poszczególne składniki środowiska geograficznego są nierozerwalne związane z procesami geologiczno-tektonicznymi, geomorfologicznymi, klimatycznymi oraz hydrologicznymi jakie miały miejsce w Polsce południowej w okresie późnego trzeciorzędu oraz czwartorzędu. W ich wyniku powstała Kotlina Sandomierska - charakterystyczne zapadlisko tektoniczne, wypełnione osadami okresu mioceńskiego przykrytymi materiałami zlodowaceń plejstoceńskich z rzeźbą terenu uformowaną ostatecznie przez płynące przez teren Kotliny rzeki. Pod względem fizyczno-geograficznym gmina Lubaczów położona jest w obrębie Płaskowyżu Tarnogrodzkiego, mezoregionu zajmującego wschodnią część Kotliny Sandomierskiej, którego granice wyznaczają doliny rzek Sanu, Tanwi i Szkła.


    Pod względem morfologicznym teren Gminy położony jest w obrębie Płaskowyżu Tarnogrodzkiego, który wznosi się do wysokości 261 m. n.p.m. W dolnym odcinku Lubaczówki obszar Gminy położony jest na wysokości około 199 m.n.p.m. wznosząc się w górę rzeki do wysokości 222 m. n.p.m. Płaskowyż Tarnogrodzki najbardziej jest urzeźbiony w południowo-wschodniej części gminy. Różnice wysokości przekraczają 15 m, spadki dochodzą do 10 %, lokalnie więcej. Doliny rzek Lubaczówki, Sołotwy, Świdnicy i Smolinki rozdzielają Płaskowyż w obrębie Gminy na kilka wzniesień o przebiegu równoleżnikowym, które zbiegają się w rejonie miasta Lubaczowa i na południe od niego przechodzą w jedną szeroką dolinę Lubaczówki.